κεχηναίος

-α, -ον (Α Κεχηναῑος, -α, -ο ν)

νεοελλ.

αυτός που χάσκει, χάχας, κεχηνώς

αρχ.

(ο πληθ. τού αρσ. ως εθνικό όν.) Κεχηναῑοι (κωμικό λογοπαίγνιο τού Αριστοφάνη για τους Αθηναίους) αυτοί που χάσκουν, οι χάχηδες («τῇ Κεχηναίων πόλει», Αριστοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κέχηνα (παρακμ. του χαίνω «χασμουριέμαι, χάσκω»].